کتاب جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند

قسمتی از کتاب جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند:
صبحی در ماه آگوست که بسیار گرم بود، هوای مرطوب مرداب ، بلوط ها و کاج ها را با مه مهار کرد. تکه های نخل به طور غیر معمول ساکت بودند. کایا که فقط شش سال داشت، صدار بسته شدن درب توری دار را شنید. روی چهارپایه ایستاد، شستن سنگریزه ها از ظرف را متوقف کرد و آن را روی گونی های فرسوده گذاشت. هیچ صدایی بجز صدای نفس های او شنیده نمی شد. چه کسی کلبه را ترک کرد؟ مامان نبود، او هیچ وقت در را بهم نمی کوفت. اما وقتی کایا به سمت ایوان دوید، مادرش را در یک دامن بلند قهوه ای، با جای رد گاز بر روی قوزک پایش، به طوری که به سمت جاده ی شنی با کفش پاشنه بلند میرفت، دید.